języki analityczne
Słownik języka polskiego PWN*
języki analityczne, amorficzne, izolujące, pozycyjne «języki, które w przeciwieństwie do języków syntetycznych wyrażają funkcje gramatyczne za pomocą luźnych morfemów w postaci np. przyimków, elementów przysłówkowych, zaimkowych oraz słów posiłkowych, np. fr. vin; du vin wobec pol. wino; wina»